Cherezińska nie tylko przenosi nas w dawne czasy, pomiędzy historyczne postaci i wydarzenia kluczowe dla kształtowania się państwowości polskiej. Zabiera nas w podróż po piastowskiej Polsce, bo zamkach, dworach, karczmach i chałupach. Przyglądamy się garnizonom wojskowym, oblężniczym maszynom, polewce podawanej w podrzędnej karczmie na trakcie, wykwintnym daniom na biskupim stole, miastom i wsiom z przyległymi ziemiami. Bogaty obraz i przekrój całej drabiny społecznej jest aż nieprawdopodobny. Niewiele bowiem o tym bogactwie dowiadujemy się na lekcjach historii. Wyprawa, którą funduje nam Autorka, to także możliwość zajrzenia na zagraniczne dwory. Czytelnik może uczestniczyć w zmaganiach nie tylko o koronę polską, ale i czeską, niemiecką, węgierską. Sumiennie zrekonstruowana polityka Zakonu Krzyżackiego pozwala wreszcie obnażyć zakłamanie i manipulacje na tej płaszczyźnie, które na celu nie miały krzewienia wiary w Chrystusa, zwanego przez dzikich Umarłym, a zdobywanie dóbr doczesnych i pławienie się w luksusach.
"Miłość do trawy" - Michał Krupa
Niektórzy z Was wiedzą, że wciąż poszukuję powieści osadzonych w przestrzeni wierzeń słowiańskich. Chwytam się różnorakich pozycji od opracowań naukowych, przez powieści historyczne do historii raczej fantastycznych. Jak dotąd znalazłam niewiele książek, które mnie usatysfakcjonowały, ale widzę wciąż rosnący potencjał w tym temacie.
"Miłość do trawy" zauważyłam dzięki Monice z bloga Halmanowa, która jest Patronem Medialnym tej publikacji. Nie potrzebowałam wielu słów zachęty, ale przyznam, że samo wspomnienie nawiązania do wierzeń pogańskich narobiło mi apetytu. Rozentuzjazmowana mimowolnie podniosłam wysoko poprzeczkę moich oczekiwań. To był trochę mój błąd, bo książka nie była dla mnie tak wspaniała, jak to sobie wyobrażałam.
"Miłość do trawy" zauważyłam dzięki Monice z bloga Halmanowa, która jest Patronem Medialnym tej publikacji. Nie potrzebowałam wielu słów zachęty, ale przyznam, że samo wspomnienie nawiązania do wierzeń pogańskich narobiło mi apetytu. Rozentuzjazmowana mimowolnie podniosłam wysoko poprzeczkę moich oczekiwań. To był trochę mój błąd, bo książka nie była dla mnie tak wspaniała, jak to sobie wyobrażałam.
Koszmar wojny i króliki z Ravensbrück
Blogi, portale, grupy społecznościowe - siedzę i grzebię poszukując nowych, ciekawych tytułów, czasami wyhaczę niezwykłą perełkę, innym razem zrezygnuję z czegoś przekonawszy się, że to nie dla mnie. Przy okazji "Liliowych Dziewczyn" było inaczej, bo tym razem Book Tour z książką odnalazł mnie. O książce wpierw przeczytałam u Kasi na Poligonie Domowym, po czym odezwała się do mnie Ewelina z Ruda Recenzuje i zaproponowała mi udział w Book Tourze.
"Liliowe dziewczyny" to opowieść trzech kobiet, ale bohaterek w niej znajdziecie znacznie więcej. Rozdziały podzielone zostały według trzech imion Caroline, Herta, Kasia. Każda z nich opowiada historię swojego życia, każda mówi o wojnie z innej perspektywy, bo każda doświadczyła Jej w zupełnie inny sposób.
"Liliowe dziewczyny" to opowieść trzech kobiet, ale bohaterek w niej znajdziecie znacznie więcej. Rozdziały podzielone zostały według trzech imion Caroline, Herta, Kasia. Każda z nich opowiada historię swojego życia, każda mówi o wojnie z innej perspektywy, bo każda doświadczyła Jej w zupełnie inny sposób.
Book Tour "1000 kropel" - drogowskazy Małgorzaty Rosickiej
Book Tour miałam ogłosić w poprzednim tygodniu, jednak nie pozwoliły mi na to różne obowiązki. Zapędzona i wciąż w biegu nie miałam, kiedy nawet odpisywać na komentarze lub czytać. Powoli wszystko się uspokaja, ale jeszcze przede mną intensywny wrzesień.
O książce Małgorzaty Rosickiej pisałam pod koniec czerwca <klik>. Autorka udostępniła mi egzemplarz książki do zorganizowania Book Toura za co bardzo dziękuję, a Was zachęcam do wzięcia udziału. Książeczka liczy sobie niewiele stron, zaledwie 86, nie moralizuje, nie zmusza do wielkich zmian, czy wywrócenia dotychczasowego życia do góry nogami. "1000 kropel" to drogowskazy do odnalezienia się w sobie i oddychania pełną piersią. Pani Małgorzacie bardzo zależy na Waszej opinii i również pytaniach, wskazówkach, które pozwolą Jej się dalej rozwijać i pisać kolejne książki. Dlatego zachęcam gorąco, bo przecież nie możemy zawieźć Autorki, prawda?
O książce Małgorzaty Rosickiej pisałam pod koniec czerwca <klik>. Autorka udostępniła mi egzemplarz książki do zorganizowania Book Toura za co bardzo dziękuję, a Was zachęcam do wzięcia udziału. Książeczka liczy sobie niewiele stron, zaledwie 86, nie moralizuje, nie zmusza do wielkich zmian, czy wywrócenia dotychczasowego życia do góry nogami. "1000 kropel" to drogowskazy do odnalezienia się w sobie i oddychania pełną piersią. Pani Małgorzacie bardzo zależy na Waszej opinii i również pytaniach, wskazówkach, które pozwolą Jej się dalej rozwijać i pisać kolejne książki. Dlatego zachęcam gorąco, bo przecież nie możemy zawieźć Autorki, prawda?
O tym, który przyjmował narodziny bogów i poszukiwaniu prawdy
Drugi tom przygód Nikity nie mógł czekać na swoją kolej zbyt długo. Pozytywnie zaskoczona pierwszą częścią tej historii, nie byłam w stanie odmawiać sobie "Akuszera Bogów". Czytałam z zapartym tchem i jeszcze mocniej zaangażowałam się w opowieść, jakby Jadowska zaczarowała mnie swoją powieścią.
Autorka nabiera jeszcze większego pazura. Akcja rozpoczyna się od pierwszych stron i właściwie się nie kończy. Drobne i bardzo krótkie spowolnienia pozwalają na złapanie małego oddechu, ale nie zmniejszają napięcia. Skomplikowana fabuła i odkrywanie zawiłej przeszłości zostały pokazane na malowniczych terenach Skandynawii.
"Niewiedza jest gorsza niż nawet najsmutniejsza prawda."
Autorka nabiera jeszcze większego pazura. Akcja rozpoczyna się od pierwszych stron i właściwie się nie kończy. Drobne i bardzo krótkie spowolnienia pozwalają na złapanie małego oddechu, ale nie zmniejszają napięcia. Skomplikowana fabuła i odkrywanie zawiłej przeszłości zostały pokazane na malowniczych terenach Skandynawii.
"Niewiedza jest gorsza niż nawet najsmutniejsza prawda."
Subskrybuj:
Posty (Atom)
Bardzo mnie cieszy, że zaglądasz na mojego bloga.
Będzie mi miło, jeśli zostawisz po sobie ślad, to mnie motywuje i nadaje większy sens temu, co piszę. Chętnie zajrzę też na Twojego bloga, jeśli jakiegoś prowadzisz.
Będzie mi miło, jeśli zostawisz po sobie ślad, to mnie motywuje i nadaje większy sens temu, co piszę. Chętnie zajrzę też na Twojego bloga, jeśli jakiegoś prowadzisz.